Nasza miejscowość

Zimno jest małą malowniczą wsią położoną na obszarze Grzędy Sokalskiej w gminie Łaszczów (woj. lubelskie), nad rzekami Huczwa, Siklawa i Kanał Rokitno. Atrakcyjności wsi dodają leżące na jej terenie duże stawy rybackie. Miejscowość liczy 477 mieszkańców. Ludność w większości zajmuje się rolnictwem, a miejscowy duży elewator zbożowy ułatwia rolnikom wsi i okolic zbyt zboża.

Początki wsi Zimno sięgają roku 1388 kiedy to książę bełski Ziemowit IV darował wieś Pawłowi z Radzanowa - chorążemu warszawskiemu. W jego rękach a następnie potomków wieś była prawdopodobnie do 1531 roku. Wiemy na pewno, że w roku 1564 należała już do rodu Łaszczów. Wieś liczyła wówczas 5,75 łana, co jest równe 96,6 hektara.
W roku 1598 dotychczasowy dziedzic Jan Łaszcz sprzedał wieś Dąbrowskiemu, choć w 1626 roku Zimno znów należało do Łaszczów, tym razem Stanisława z linii nieledewskiej. Od II połowy XIX wieku wieś należy do hrabiów Fredrów, później hrabiów Szeptyckich i od 1921 roku dziedzicem Zimna był Stanisław Starowieyski.

W 1880 roku wieś liczyła 76 domów z 689 mieszkańcami. Spis z roku 1921 natomiast wykazywał 100 domów oraz 570 mieszkańców, w tym 35 Żydów i aż 343 Ukraińców. W początkach XX wieku istniała tu jeszcze drewniana cerkiew unicka z 1743 roku.
W Zimnie też stacjonował sztab 19 brygady piechoty, który podczas II bitwy pod Tomaszowem Lubelskim dnia 23 września 1939 roku, na skutek uderzenia niemieckiej 2 dywizji pancernej z rejonu Rawy Ruskiej musiał przenieść się do Tyszowiec.