Pierwsze wzmianki o szkółce początkowej pochodzą z 1827 roku. Nic nie jest jednak wiadome ani o budynku, ani o kadrze nauczycielskiej pracującej w tym czasie. Dopiero zapis kronikarski z 1905 roku mówi o budynku szalowanym, krytym gontem. W budynku znajdowała się jedna dość duża sala lekcyjna i mieszkanie dla nauczyciela. Była to VI - klasowa szkoła z jedna klasa wstępną. Uczyła nauczycielka Rosjanka - Katarzyna Deniszczuk. Zajęcia w szkole trwały cały dzień, z około dwugodzinną przerwa obiadową i krótkimi przerwami między lekcjami. Rok szkolny trwał około 6 - ciu miesięcy. Zajęcia rozpoczynały się późną jesienią a kończyły przy końcu kwietnia. Wszystkie klasy uczyły się jednocześnie. W szkole uczono historii, matematyki, j. rosyjskiego, j. słowiańskiego ( w starszych klasach), geografii, śpiewu i rysunku. Świadectw szkoła nie wystawiała.
W 1914 roku, wraz z wybuchem I wojny światowej zajęcia w szkole zostały przerwane.
Taki stan rzeczy przetrwał do 1918 roku. Z chwilą odzyskania niepodległości, w ocalałym budynku szkoły, późną jesienią nastąpiło rozpoczęcie roku szkolnego. Pierwszą nauczycielką już w polskiej szkole była Maria Pazikówna. Do roku 1924 szkoła była placówką najniżej zorganizowaną o jednym nauczycielu. Dopiero jesienią 1924 roku stopień organizacyjny szkoły został podniesiony. Przybył do Podlodowa nowy kierownik Józef Bożyk wraz z żoną, która też była nauczycielką. Od 1927 roku w szkole pracuje już trzech nauczycieli. W wyniku podniesienia stopnia organizacyjnego zajęcia odbywały się także w salach wynajętych od gospodarzy.
W roku 1936 szkoła otrzymała nowy budynek z dwoma salami lekcyjnymi. Nowym kierownikiem został Hipolit Jarmułowicz. Do wybuch wojny szkoła była placówką niżej zorganizowaną II stopnia z VI klasą, jako najstarszą.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku budynek szkolny uległ zniszczeniu a wraz z nim cała dokumentacja szkolna. Nauka została wznowiona jesienią 1940 roku w pomieszczeniach dworu Sobieszczańskich oraz u gospodarzy. Wiosną 1941 roku dzieci z Podlodowa uczęszczały w Kol. Pieniany. Taki stan rzeczy przetrwał do wiosny 1942 roku, kiedy to szkoła została z powrotem przeniesiona do Podlodowa. Całe grono pedagogiczne skupiało się w osobie kierownika Jarmułowicza. W latach 1944 - 1945 w wyniku przechodzącego frontu i działalności UPA nauka w szkole została przerwana.
W 1948 roku pierwszą nauczycielką, która zainaugurowała rok szkolny w Publicznej Szkole Powszechnej w Podlodowie była Zofia Dyrda. Mając pod opieką dzieci w wieku od 8 do 16 lat uczyła 4 klasy wszystkich przedmiotów. W roku szkolnym 1951/52 została utworzona klasa V. Przybyła też nowa nauczycielka, Tekla Borczewska późniejsza wieloletnia dyrektorka szkoły.
Rok 1953 zapisał się trzema ważnymi wydarzeniami w dziejach szkoły; po raz pierwszy opuścili ja absolwenci klasy siódmej, oddano do użytku nowy dwuklasowy budynek, grono pedagogiczne zwiększyło się do 3 osób.
W roku 1965 zostaje podniesiony stopień organizacyjny, szkoła jest placówką ośmioklasową. Zwiększyła się liczba uczniów co spowodowało duże trudności lokalowe dlatego też wynajmowano pomieszczenia od gospodarzy. Były okresy, że zajęcia odbywały się w trzech budynkach leżących niekiedy w sporych odległościach od siebie. Z inicjatywy kierownika szkoły, mieszkańców i poparciu władz zwierzchnich rozpoczęto adaptacje budynku na szkołę po dawnej spółdzielni produkcyjnej. Nowa szkoła posiadała 4 sale lekcyjne, pokój nauczycielski i dwa mieszkania dla nauczycieli.
W 1984 roku, po 33 latach pracy w Podlodowie, odeszła na zasłużoną emeryturę dyrektor szkoły Tekla Bączewska. Nową dyrektorką została absolwentka tej szkoły Ewa Słomiana. Wyremontowano i zmodernizowano budynek szkoły; zainstalowano centralne ogrzewanie i bieżącą wodę.
W 1988 roku obowiązki dyrektora objął Adolf Palak, który po dwóch latach zrezygnował z tej funkcji.
W latach 1990 - 2001 funkcję dyrektora pełniła Barbara Czok. Od roku szkolnego 2001/2002 szkoła jest placówką filialną Szkoły Podstawowej w Zimnie.
Opracowano na podstawie monografii napisanej przez byłego nauczyciela historii w Szkole Podstawowej w Podlodowie pana Janusza Frykowskiego